Wie had ooit gedacht dat zanger Graham Bonnet ooit nog in zee zou willen gaan met een gitaarheld? Bij zijn band Alcatrazz had hij ooit al Ynwie Malmsteen en Steve Vai op de loonlijst staan en bij Rainbow leerde hij eerder al ene Ritchie Blackmore kennen. Voor dit nieuwe album wist hij niemand minder dan Joe Stump warm te krijgen om de voetafdrukken van bovenstaande snaardoostovenaars op te vullen.
De laatste jaren hebben al heel wat bands het lange wachten van hun fans beloond met een long overdue studio-album. Ik noem maar snel even de namen Tool en Possessed. Sinds Alcatrazz’ nummer drie ‘Dangerous Games’ zijn er maar liefst vierendertig lange jaren verstreken. Ik was toen nog niet eens geboren. Kwalitatief gezien was die weliswaar een stuk minder dan de eerste twee, die voor een groot stuk teerden op het talent van de leadgitarist van dienst. We staren voor deze dus alvast in de richting van Stump.
Een eerste voorsmaakje kregen we al met de release van het heerlijk intrigerende London 1666, over de brand die in vier dagen meer dan dertienduizend huizen verwoestte. Bonnet lijkt nog niets van zijn typerende, ongeschoolde falsetstem te zijn kwijtgeraakt, inclusief charmerende valse noten tussendoor.
Ook de titeltrack, die het album in gang trekt, gaat er overigens vlotjes in. Stump vuurt de ene na de andere neoklassieke shred af op de trommelvliezen en lijkt zo helemaal klaar om de concurrentie met Malmsteen en Vai aan te gaan.
Toch blijven we daarna wat steken in goeie bedoelingen. Het flitsende gitaarspel van een Jet to Jet of de catchiness van God Blessed Video, die vinden we hier helaas niet terug. Meermaals heb ik mezelf erop betrapt even de smartphone te checken hoeveel nummers er nog te gaan waren. Eén keer keek ik nog verrast op, tijdens afsluiter For Tony, een ingetogen eerbetoon aan een man waarvan ik u enkel de voornaam kan meedelen, met koperblazers die de bovenhand nemen.
Als die hardfan van voornamelijk die eerste twee albums blijf ik toch een beetje op mijn honger zitten. Alcatrazz klinkt nog wel zoals ik mij ze herinner, maar qua songwriting blijft deze toch niet al te lang aan de ribben plakken.
riffsalghul.wordpress.com 